Powiedzieć, że Darsoon był najszybszy podczas weekendu w Brazylii to jak nie powiedzieć nic. Darsoon nie zostawił cienia wątpliwości kto rządzi na torze, zostawiając wszystkich rywali daleko w tyle. Ale wcale nie oznacza to, że było nudno, wręcz przeciwnie. Kierowcy zafundowali nam przednią zabawę.

W kwalifikacjach widać było wyraźnie, że kierowcy z balastem nie czuli się zbyt pewnie na brazylijskim torze, jedynie Wichura, którego nota bene Darsoon podejrzewa o bycie Abarthem (czyżby afera podsłuchowa na Team Speak Royal Racing?), potrafił wykręcić przyzwoity czas, pozostali „ciężarowcy” znaleźli się w końcu stawki. Co ciekawe, na torze nie pojawił się dotychczasowy lider klasyfikacji kierowców, tłumacząc się – nieco w stylu Kimiego Raikonnena – imprezą. Zabalował czy nie, pozycję stracił.

Pierwszy wyścig obfitował w wydarzenia, mimo iż Darsoon od startu do mety tylko powiększał przewagę. Ciekawiej było za nim gdzie Wichura bronił 2. Pozycji przed Civusem, z którym czaili się maro, PolishRacer i Slimmy, przy czym ten ostatni, jadący na sprzęcie który mógł nawet nie spełniać wymagań homologacyjnych, nie miał szans na nawiązanie walki z czołówką. Trochę sam sobie jechał Mario17-03, który nie musiał się obawiać obciążonego Zagmana. O miejsca od ósmego do trzynastego toczyła się niesamowita walka. Najwięcej emocji wzbudziły wielokrotne manewry wyprzedzeń, lekkie puknięcia, wypychanie z toru i przestrzelone hamowania – wszystko w duchu wyścigów samochodów turystycznych. Kierowcy zamieniali się miejscami praktycznie co okrążenie i nawet Zagman92 nie mógł do końca być pewny swojego 8. miejsca. Ostatecznie je utrzymał, a za nim na metę dojechali xoSx_USA, MAURO, Górnik i Berni.

Do drugiego wyścigu start w odwróconej kolejności do miejsc zajętych w R1 stanowił wyzwanie dla szybszych kierowców, startujących tym razem z tyłu. Już w pierwszej sekwencji zakrętów lekko zaplątał się Slimmy, który walcząc ze sprzętem omal nie wpadł pod koła nadjeżdżających kierowców. W całym tym zamieszaniu najwięcej stracił xoSx_USA, który spadł na ostatnie miejsce. Tylko jeden kierowca nic sobie z tego nie robił: Darsoon okrążenie za okrążeniem przesuwał się do przodu, by już po pięciu znaleźć się na czele stawki. Wypracował sobie przy tym taką przewagę, że mógł sobie pozwolić na dowolne wybranie taktyki. Jako, że jesteśmy w temacie strategii, tym razem większość kierowców zdecydowała się na wymianę opon, podczas gdy jedynie xoSx_USA i MAURO jechali bez pit stopu. Postoje zaczęły się na ósmym okrążeniu kiedy to do boksów zjechali Civus, maro i Berni. Berni miał wielkiego pecha, gdyż w momencie zjazdu do pitu nadział się na jadącego tuż za nim xoSx_USA, który zaskoczony całym obrotem sprawy staranował kierowcę Seata udającego się do alei serwisowej. W międzyczasie pojedynek wewnętrzny IOM attack Challenge stoczyli xoSx_USA i Slimmy, przy czym ten drugi udał się na postój na jedenastym okrążeniu, tym samym oddając pozycję partnerowi z zespołu. Na 12. okrążeniu Darsoon odzyskał prowadzenie, które stracił na rzecz xoSx_USA i samotnie pomknął do mety meldując się na niej z ponad 30-to sekundową przewagą nad drugim Civusem, który wykorzystał świeższe opony i jak Hamilton Glocka w 2008 roku, wyprzedził xoSx_USA na ostatnim okrążeniu. Tuż za podium uplasował się PolishRacer i Wichura, którego spin wyeliminował z walki o wyższe pozycje. Tym razem maro znalazł się w strefie niczyjej, kończąc wyścig kilka sekund przed Mario17-03, który do końca bronił się przed Slimmym. Na dalszych pozycjach zameldowali się Zagman92, wyraźnie cierpiący na nadmiar balastu, Górnik, MAURO i Berni.

Podsumowując, Darsoon wyszedł na łowy i złapał pełną zdobycz; maro stał się ofiarą balastu i do następnej rundy wystartuje z dodatkowymi 100kg; MaciekS. zanotował spadek aż o 5 pozycji. Natomiast w klasyfikacji zespołowej prowadzenie utrzymała AERONAUTICA przed IOM i VR 46. Kolejne emocje dopiero za 2 tygodnie, ponieważ czeka nas „przymusowa” przerwa od ścigania. Następny przystanek: Kanada i tor Mont-Tremblant.